Blote knieën en blauwe billen

Wedstrijdverslag 12 november 2022
Dros-Alterno DS8 – NVC Nijkerk DS2

Zaterdag 12 november mocht NVC Dames 2 naar Apeldoorn. Alweer. We hadden dit seizoen beter een vakantiehuisje kunnen boeken, met al die ritjes naar de Veluwe. Al zouden de nodige wijntjes daar ons spel waarschijnlijk niet bevorderen.

Maar goed. Apeldoorn. Nog voor we de snelweg haalden, kwamen de eerste appjes in de groepsapp binnen over vergeten kniebeschermers. Een extra rondje over de rotonde, een paar trappen op, kniebeschermers van het wasrek en door. Voor het tweede paar knieën schoot Anouk te hulp: onze team-baby blijkt met haar tweede paar kniebeschermers net zo voorbereid als doorgewinterd D3-speelster Jolanda.

Aangekleed en wel eindigden we keurig op tijd in de sporthal. We hadden allemaal onze kniebeschermers kunnen vergeten, want de wedstrijd voor ons loopt maar liefst een half uur uit. Gelukkig is er een air hockey-tafel. Dat zijn nog eens warming-ups! En die hadden we hard nodig. De zaal lijkt namelijk meer op een ijsbaan dan een sporthal – en niet alleen door de temperatuur. Ken je de vloer nog van Sporthal Strijland, waar je duikt aan je eigen helft op veld 1 en vervolgens eindigt bij de tegenstander op veld 3? Dit is erger. Coach Sandra geeft niet voor niets mee dat we niet al te breed moesten verdedigen i.v.m. glijgevaar. Haar Bambi op het ijs-imitatie krijgt – net als haar advies – een 10+.

En dan is het tijd voor set 1. Een set waarin van alles gebeurt. Waar onze verdediging sowieso niet al te best gaat, maakt de gladde vloer het nog uitdagender. En Manon? Die struikelt nog even over haar eigen voeten. Nu weten we allemaal van haar turnverleden, maar die landing (vol op haar bips) had in de turnzaal denk ik weinig punten gekregen. Net als wij trouwens. Want hoewel we einde set het spelletje onder de knie krijgen, is het te laat. We verliezen met 25-11.

We zeggen het vaker: NVC Dames 2 is het dieseltje onder de damesteams. Altijd weer die eerste set. En dan de tweede set knallen. Dat doen we ook nu weer. In de tweede set lijken we eindelijk lijken we ons eigen spelletje te spelen – de tegenstander moet duidelijk omschakelen. In de eerste time-out komt bovendien een geheim middel tevoorschijn: haarlak. Nee, niet om in de ogen van de tegenstander te spuiten, maar om onze schoenzolen wat extra grip mee te geven. De smog in Nepal is niets vergeleken bij de walm die tijdens die ene time-out aan onze helft van het veld ontstaat, maar jammer dan: het werkt! Met een eindstand van 21-25 én een stevige tred, wisselen we van helft.

De derde set verdedigen we beter, maken we steeds minder fouten in de service en zijn we blokkerend sterk. Natuurlijk is goed spelen fijn, maar nog fijner is de sfeer aan de overkant van het veld. De tegenstander wordt steeds chagrijniger en één speelster lijkt bijna in tranen uit te barsten. Stiekem voelt dat net zo goed als de 19-25 winst in deze set. En dat blijkt alles te zijn wat we nodig hebben voor de overwinning. We houden de positiviteit en het sterke spel vast en werken – jammer genoeg met de nodige servicefouten – toe naar een 17-25 overwinning in de vierde set.

Zo gaan we high van de haarlak en met 4 punten weer richting Nijkerk. See you soon, Apeldoorn.