Dames 2 op bezoek in Apeldoorn

Wedstrijdverslag 1 oktober 2022
SV Dynamo DS11 – N.V.C. Nijkerk DS2

Eindelijk, de eerste wedstrijd van het seizoen voor NVC dames 2! We hadden er helemaal zin in, die vrijdagavond. De tegenstander was zelfs geïntimideerd door onze strijdlust – ’s avonds om 22.00 uur werd de match van de dag erop gecanceld. Het excuus: “Te veel coronagevallen.” Zó 2021.

Des te meer zin hadden we in de pot van zaterdag 1 oktober. De tweede eerste westrijd, zullen we maar zeggen. Mét een kleine teambuilding vooraf. Want laten we eerlijk zijn: het labyrinth uit Alice in Wonderland is niets vergeleken bij de hal van SV Dynamo in Apeldoorn. Maar samen sta je sterk en Manon wist de weg, dus hé, niets aan het handje. 

En dus stonden we kort daarna in de zaal. Ik bedoel dan ook echt razendsnel. Geloof me, die kleedkamer wil je niet langer zijn dan nodig. Je krijgt al voetschimmel als je naar de vloer kijkt. Werkt vast in het voordeel van de tegenpartij – iets met hoge weerstand. 

Maar goed, genoeg over vieze vloeren en heftig grote hallen. We moesten ballen. Tegen SV Dynamo dames 11, om precies te zijn. Helaas kon Jente er niet bij zijn, maar de rest van het team stond te springen om te mogen beginnen. 

Opstelling voor de eerste set: Marianne als spelverdeler, Lisanne als diagonaal, Daniëlle en Maureen als middens en Mieke en Manon op passer-loper. Het begin was nog een beetje stroef, met een foutservice als eerste punt van de wedstrijd. Gelukkig kwamen we snel in de wedstrijd en wonnen we de set uiteindelijk gemakkelijk met 14-25. Tot zover mijn vieze kleedkamer-theorie. 

Begin tweede set mocht Sophie het veld betreden in plaats van Daniëlle en kwam Anouk binnen de lijnen voor Lisanne. Met een lekkere voorsprong van 0-5 begonnen we de set sterk. De scheids was de zeurende thuispartij al snel zat, waar je ons natuurlijk niet over hoorde klagen. De voorsprong hebben we overigens niet meer weg gegeven. Met 9-25 namen we ook de tweede set mee naar huis. 

En dan… De gevreesde derde set. Want ja, daar zijn we bij dames 2 niet altijd even goed in. Denise mocht ons als spelverdeler scherp houden en Paula was er einde van de tweede set al in gekomen. Met een heerlijke serviceserie van Mieke stonden we deze set al snel op een 1-12 voorsprong. Lisanne liet met een mooie snoekduik nog even zien hoe een vis op het droge eruitziet (maar had de bal wel) en ja, dan mag je de set natuurlijk niet meer laten gaan. Eindstand op het scorebord: 13-25.

Kat in het bakkie, zou je denken. Maar nee, dames 2 zou dames 2 niet zijn als we het toch nog een setje spannend zouden maken. De tegenpartij begon met een goede serviceserie (of misschien begonnen wij wel gewoon met een slechte pass?) en ze wisten ook het centrum goed te vinden, waardoor we al snel op een 8-0 achterstand kwamen. Met een aantal wissels aan onze kant kregen we het voor elkaar om de score weer een beetje gelijk te trekken en zelfs even langszij te komen. 

Tegeltjeswijsheid van coach Sandra: eigen fouten eruit en gewoon even de pass brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas wist Dynamo ons goed bij te houden en kwamen we uiteindelijk zelfs op 24-23 achterstand. Had die enkele toeschouwer op de tribune toch nog waar voor z’n geld (meneer, als u dit leest: het bedankje mag naar Sporthal Corlaer, t.a.v. NVC D2). 

Ik kan het nu heel spannend maken door zwetende bovenlippen, nagelbijten en zenuwachtig gehuppel te omschrijven in die laatste minuten van de westrijd, maar dat zal ik je besparen. Natuurlijk wonnen we gewoon. Met 24-26 om precies te zijn. 

De beloning? Een douche in die smerige kleedkamer, waar Manons badslippers rondgingen als wisseltrofee. Ach, je kan ook niet alles hebben.