Luchtalarm in Uddel

Wedstrijdverslag zaterdag 19 november en donderdag 24 november 2022
NVC DS2 – Dros-Alterno DS7 en Udeo DS1 – NVC DS2

Voor de oplettende lezer (en mijn grootste fan – hoi, mama), er mist inderdaad een wedstrijd. Daar willen we namelijk weinig over kwijt. Er valt ook weinig te vertellen. We vochten, we verloren, we baalden en gingen door. Volgens coach Sandra en trainer Paul werd er goed gepasst en verdedigd, maar maakten we het niet af aan het net. Lesje voor de volgende keer.

En dus gaan we lekker door naar die volgende keer: donderdag 24 november, de wedstrijd tegen Udeo DS1. Slechts vijf dagen na de vorige pot en dus echoden de woorden van onze goeroes nog in onze hoofden: “jullie moeten het alleen nog afmaken!” Vol strijdlust stapten we het dorpshuis in. Waar ons geduld vervolgens direct op de proef werd gesteld. 21.00 uur uit op een doordeweekse dag is al geen favoriet, maar als de wedstrijd ervoor dan ook nog een vijfsetter wordt, komt bedtijd wel héél dichtbij.

Gelukkig kunnen we even later op het veld ernaast warmlopen, zodat we nog net niet met de slaap in onze ogen hoeven inslaan. Ook niet geheel onbelangrijk: deze wedstrijd is de doop van onze gloednieuwe tenues, gesponsord door Breegink. Tijd om te shinen!

Om 21.30 uur mogen we dan eindelijk beginnen aan onze pot. Met drie wissels op de bank, plus Jente, die in de vorige wedstrijd een misstap maakte en nu met het beentje omhoog moet, is er aan aanmoediging geen gebrek. En da’s mooi. Niet alleen omdat we de eerste set (alweer, ja) achter de feiten aanlopen, maar ook omdat de tegenpartij ons gejoel meteen al niet kan waarderen. Houden we van. OOOEEE OOOEEE!

Hoe dan ook: de volgende keer dat de wedstrijd voor die van ons uitloopt, doen we een oefenpot. Misschien dat we dan de eerste set eindelijk wél winnen. Ook deze eerste set gaat namelijk weer naar de tegenpartij. Aan ‘leider van de band’ Jans ligt het niet. Heel Uddel (lees: de drie huizen die het betreft) heeft de komende maand een piep in de oren. En daarmee gaan we naar set 2.

Die starten we met het team waarmee de eerste set afsloten. De verdediging gaat goed en halverwege de set staan we met 13-6 voor. HOPPA HOPPA HOPPA, HEY HEY HEY! Het plezier zit er overduidelijk in en als we een aantal spelers wisselen voor de service, blijken we ineens een leger aan spelverdelers in ons team te hebben. Soms komt een bal zó keurig, dat de speler zelf ervan schrikt. Maar hé, het werkt. Met een eindstand van 16-25 gaan we het veld af.

Joelend, natuurlijk. Want, man, wat ergert de tegenpartij zich aan onze cheer squad. En dus stoppe- Nee, grapje. Uiteraard motiveert dit ons om nóg harder te juichen. En dat op den duur de stemmen overslaan tijdens het OE-OE’en, is dan bijzaak. Misschien is die schorre stem ook de reden dat de communicatie wat minder gaat in de derde set. Gelukkig weten we toch bij te benen en slaan we op een bepaald moment zelfs weer een klein gaatje. ‘Laat de overkant de fouten maar maken’, is een passende uitspraak hier. Udeo maakt zelf steeds meer foutjes en helpt ons daarmee aan de winst.

Voor we het vergeten: een kleine shoutout (volume 117, natuurlijk) naar de libero van Udeo. Want hoe irritant ook, die meid haalt alles van de grond. Gelukkig trainen we flink op gericht serveren en slaan en wisten we voldoende om haar heen te werken. Daniëlle gunde zelfs de bankzitters een paar ballen met haar opslag. Gelukkig hebben we sterke serveerders aan de kant om het van haar over te nemen en weet Daan het ruimschoots goed te maken met de rest van haar spel. Een aantal tactische wissels van coach Sandra, een goede servicereeks, harde ballen van Mieke en diagonale ballen van Manon later mogen we trots en moe terug naar Nijkerk.